Melopee
voor Paul van Ostaijen

Onder de maan schuift de lange rivier
Over de lange rivier schuift moede de maan
Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee

Langs het hoogriet
langs de laagwei
schuift de kano naar zee
schuift met de schuivende maan de kano naar zee
Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man
Waarom schuiven de maan en de man getweeën gedwee naar de zee

 This is lovely Dutch poem read to me, and given to me by Stijn, the Belgian. It’s really quite sweet and makes me smile despite being a little bit depressing all at the same time. But what’s life without a few ups and downs hey? What’s live without a few weird poems in another language? What’s life without a little bit of sunshine and darkness, as we all can’t live in the sun 24 hours a day.

In more recent news; sun burn is surprisingly turning into a tan, and the Easter Weekend is over. I’m so glad not to be Catholic, so glad not to believe in a Christian God, so glad to have absolutely no guilt about ‘mourning’ this weekend. Yay France, yay Alscase, yay holidays!